De bosbes, in het Engels ‘bilberry’ genaamd, behoort net als de cranberry en de blueberry tot de heidefamilie. De blauwzwarte besjes groeien in juni (en soms een tweede keer in augustus-september) aan de stengels van het plantje, nadat de tere roze bloemetjes zijn uitgebloeid. Het dwergstruikje voelt zich het best thuis op een vochtige, zure bodem met weinig kalk, zoals die te vinden is in open bossen en op heide en veen.
Aan de bosbes worden veel heilzame werkingen toegeschreven. Zo zou het besje goed zijn voor de ogen en ook preventief werken tegen nachtblindheid. Ook wordt het voorgeschreven aan mensen die lijden aan diabetes type 2 en kans hebben op netvliesaandoeningen. Daarnaast schijnen de besjes goed te zijn voor de spijsvertering en de doorbloeding.
Bosbessen (Vaccinium myrtillus), blauwe bessen (Vaccinium corymbosum), wilde blauwe bessen (Vaccinium angustifolium) — op het eerste gezicht lijken ze op elkaar. Maar de bosbes heeft een andere kleur vruchtvlees, smaak en groeiwijze. Zo is de kleur van het vruchtvlees van de verse bosbes rood, en is hij minder zoet en volgens fijnproevers nog lekkerder dan de blauwe bes. Bovendien groeien bosbessen solitair (in plaats van in trosjes) aan de struik.
Berrico levert alle drie deze besvariëteiten gedroogd, zowel gezoet met suiker als met appelsapconcentraat. De bessen zijn door hun volle smaak heerlijk te combineren met friszoete rode vruchten.
Leuk om te weten: in de 16de eeuw maakte men in Europa een siroop van verse blauwe bosbessen met honing. Deze werd gebruikt om diarree te behandelen. Ook nu wordt deze tip nog vermeld in de ideeënbus van ‘Oma Weet Raad’.
